Diamentowe gody państwa Majer

Choć widywali się regularnie w przedszkolu w Czersku, gdzie pracowała pani Marianna, dopiero na potańcówce w lasku coś zaiskrzyło. - Przyszedł po mnie do tańca i tak to się zaczęło - wspominała szacowna jubilatka. Wczoraj (13.02) w otoczeniu rodziny i włodarzy gminy, przy symbolicznej lampce szampana 60-lecie małżeństwa świętowali państwo Marianna i Józef Majer z Ostrowitego.

W dniu ich ślubu 5 lutego 1955 r. padał deszcz. - Było straszne błoto, ciężko było wozem do kościoła dojechać - wspominała pani Marianna. - Za to dzisiaj specjalnie dla was świeci piękne słońce - mówił wójt Zbigniew Szczepański, który jubilatom życzył m.in. zdrowia i pogody ducha na resztę wspólnych dni.
Państwo Majer wychowali dwie córki i dwóch synów, m.in. Krzysztofa, obecnego sołtysa Ostrowitego, i doczekali się jedenaściorga wnuków i trojga prawnuków.

Ze względu na zły stan zdrowia ojca pani Marianny młodzi małżonkowie w 1959 roku zostali zmuszeni przeprowadzić się z Czerska na wieś. - Ze łzami w oczach przyszłam do Ostrowitego, bo znałam życie gospodarskie. Pochodzę z lubuskiego. Tata poznał się na Józefie, wiedział, że ma smykałkę do pracy na roli, choć wcześniej pracował w fabryce mebli - opowiadała jubilatka.

W jaki sposób przeszli wspólnie 60 lat życia? - Nasza recepta na udane małżeństwo jest prosta. Trzeba być wyrozumiałym, jedno drugiemu musi ustąpić. Jak jedno jest nerwowe, to drugie musi być cierpliwe - powiedziała pani Marianna. - No i ciche dni. Znaleźliśmy na nie sposób. Jak by się do siebie nie odezwać, jak czegoś potrzebujesz - dodał z przekąsem pan Józef.

Wczoraj jubilaci nie mieli oporów by się pocałować. Dzisiaj swoje diamentowe gody uczczą mszą świętą i tańcami. - Jakże by inaczej, skoro Józef grał kiedyś w orkiestrze. Jak nie będzie w stanie, to sama przed nim zatańczę - powiedziała dziarska jubilatka.