'Czekista' z prelekcją. Rozw. konkursu

Dyskujsyny Klub Filmowy "Cisza" w Chojnicach dalej świętuje swoje 30-lecie. Tym razem mocnym filmem "Czekista". Poprzedzi go wprowadzenie prezesa Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych Grzegorza Pieńkowskiego.

 

 

 

 

„Czekista” 30.03.15 r. (g. 19, bilet 5 zł)

Reżyseria: Aleksander Rogożkin

Scenariusz: Jacques Baynac Andre Milbet

Obsada: Mikhail Vasserbaum, Aleksandr Kharashkevich

Igor Sergeyew i inni.

Zdjęcia: Valeri Myulgaut

Gatunek: dramat historyczny

Produkcja: Rosja, Francja 1992

Czas trwania: 92 minuty

 

Srubow to funkcjonariusz tajnej policji Czeka powołanej przez Lenina po rewolucji październikowej. Celem służb jest likwidacja wrogów komunistycznego ustroju. Każdy dzień pracy wygląda dla niego tak samo: aresztowania, przesłuchania (dla formalności), wydawanie wyroków i ich wykonywanie, pozbywanie się ciał. Wieczorem zaś czeka go powrót do żony i rodziny, z którą ma mało wspólnego. Z czasem krwawe egzekucje coraz bardziej wpływają na jego psychikę. Gdy mężczyzna zaczyna zastanawiać się nad sensem rewolucji i działalności Czeki, powoli zaczyna popadać w obłęd.

UWAGA KONKURS: Mamy podwójną wejściówkę na najbliższy film. Rozlosujemy ją spośród osób, które wyślą maila na adres konkurs@chojnice24.pl, w temacie wpisując Czekista, a w treści swoje dane: imię, nazwisko, adres, nr telefonu (Twoje dane są chronione wg obowiązującego prawa). Na maile czekamy dziś do godz. 15.

Rozw. konkursu. Wygrała Agnieszka Theil z Chojnic. Gratulujemy. Podwójna wejściówka do odbioru w kasie ChDK przed seansem.

„Z pozoru jest to opowieść rozrachunkowa o wynaturzeniach przeszłości. W rzeczywistości – opisanie korzeni powstawania świadomości współczesnej, w którą w Rosji wpisana jest świadomość bezkarnych działań tych, którzy mają władzę i wszechobecności aparatu terroru. Świadomości tego, że państwo może wszystko – od inwigilacji i akceptowania donosicielstwa do fizycznej likwidacji niewygodnych. Ascetyczna forma, szokująca wizja masowego mordowania bezbronnych – wszystko złożyło się na wstrząsającą wizję swoistego „grzechu pierworodnego” radzieckiego społeczeństwa. Dotychczasowi bogowie (Lenin, Stalin i ich następcy) zostali pokazani nie jako wizjonerzy świetlanej przyszłości, a jako trybiki obłąkanej ideologii zakładającej jako podstawę pogardę ludzkiej indywidualności i przemoc jako jedyny klucz realizacji celów politycznych. Dla społeczności post-radzieckiej to musiał być wstrząs – to było zanegowanie wszystkiego, w co przeciętny człowiek ulicy wierzył i w czym był dotąd wychowywany. Zestawienie masowości eliminacji niepotrzebnych, obojętności morderców i podkreślanej nagością bezbronności ofiar stało się przekroczeniem granicy opowieści – dało coś, co mogło śmiało ubiegać się o bycie przenośnią zamykającą w sobie całość oceny tamtych czasów i tego, co z nich pozostało w świadomości społecznej do dziś.”

Grzegorz Pieńkowski: Aleksandra Rogożkina rozumienie świata, czyli opisywanie współczesności w erze po pierestrojce

katalog Letniej Akademii Filmowej 2013

„Najpierw odbierasz na serio: to nasza krwawa historia, nasz ból i wiecznie żywe zagrożenie. Potem przyzwyczajasz się do trupów, groza znika, natomiast w pracy kamery pojawia się jakaś klaustrofobiczna siła – jej spojrzenie nie może oderwać się od widowiska obnażonych ciał, wyczuwalnie zachwyca się tym jak statyści ściągają z siebie ostatnie szmatki, niemal obsesyjnie napawa się widokiem ludzkiego poniżenia, czasem tak jawnie i voyeurystycznie, że rozumiesz: CzeKa jest tu tylko grą, przyczynkiem do tego żeby zobaczyć jak silni, niezależni ludzie kurczą się w przedśmiertnej grozie, zanieczyszczają bieliznę, tracą rozsądek. Rozkosz poniżenia staje się tematem filmu jakby równlegle z bólem autorów – i już wiemy że to nie społeczeństwo tylko kamera jest naprawdę chora, a ci którzy za nią stoją dokonują aktu sadomasochistycznego wierząc, że takie właśnie są zasady sztuki...”

Walerij Kiczin: Kunstkamera na eksport

„Literaturnaja Gazieta” nr 48, 25 listopad 1992 r