Sprawcy rozboju przyznali się do winy

W Sądzie Okręgowym w Słupsku toczy się postępowanie w sprawie rozbojów dokonanych w lutym i marcu tego roku w Chojnicach. Oskarżeni o czyn trzej młodzi mężczyźni przyznali się do winy.

W połowie marca policja zatrzymała czterech młodych mężczyzn podejrzewanych o napady na sklepy, do których doszło w lutym i marcu. Posługując się przedmiotem przypominającym broń i nożem zagrozili obsłudze i ukradli kilkaset złotych. Prokuratura w Lęborku postawiła zarzuty trzem mężczyznom. Czwartym, nieletnim zajął się sąd rodzinny. Adrian A. i Karol B. odpowiedzą za czyny z art. 280 § 1 kk i 280 § 2 kk. Pierwszy dotyczy rozboju, za co grozi od 2 do 12 lat więzienia. Dodatkowo, jeżeli sprawca posługuje się niebezpiecznym przedmiotem (§ 2), podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat trzech. Julianowu W. przedstawiono zarzut z art. 18 § 3 k.k. w związku z art. 280 § 2 kk, czyli udzielenia pomocy w dokonaniu rozboju.

Sprawą nie zajmuje się chojnicka Temida, bo jeden z młodocianych sprawców jest synem znanego w środowisku prawnika. Akt oskarżenia postawiła prokuratura w Lęborku. Trafił na wokandę do słupskiej okręgówki. - W tej sprawie odbył się pierwszy termin rozprawy w dniu 23 października. Przerwano rozprawę do 1 grudnia. Na ten termin są wezwani świadkowie. Oskarżeni co do zasady przyznają się do winy, kwestionując poszczególne zarzuty. Zasadniczo się przyznają, ale z pewnymi zastrzeżeniami – informuje sędzia Danuta Jastrzębska, rzecznik SO w Słupsku.

art. 280
§ 1. Kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności,

podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

§ 2. Jeżeli sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem,

podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

Art. 18.

§ 3

Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie.