Co to za jedna? Jakaś Baba Chanel

O ile zespół Olśnienie mógł liczyć na owacje trzech rzędów, to aktorów Teatru Wybrzeże w czwartkowy wieczór na stojąco oklaskiwała cała widownia zgromadzona w Chojnickim Domu Kultury. Kto przyszedł nie żałował. Ubawić można było się po przysłowiowe pachy...

Przysłów zresztą w czwartkowy wieczór nie brakowało, a przytaczała je zwłaszcza jedna z wiekowych, bo 90-letnia członkini rosyjskiego amatorskiego zespołu, który dał koncert dla... Związku Głuchoniemych. Aktorzy gdańskiego teatru: Krzysztof Gordon, Jerzy Gorzko, Mirosław Krawczyk, Zbigniew Olszewski oraz Cezary Rybiński, idealnie wpasowali się w damskie role podstarzałych „gwiazd” lokalnej sceny, które przy stole zastawionym buraczkami w sosie winegret i sałatką warzywną świętowały 10-lecie zespołu i, jak mniemały, pasmo sukcesów. Jubileusz fetowały ze swoim akompaniatorem i zarazem szefem. Ten początkowo słodził każdej z osobna, przygotowując sobie grunt, by potem bez pardonu wyprowadzić je z bezkrytycznej wiary w swoje wokalne możliwości. Tym bardziej, że w zanadrzu miał młodszą solistkę, której zamarzyło się śpiewać w blasku reflektorów, a chór odstawić „daleko, kędy koczują mgły”. Młode duchem i doświadczone życiem śpiewaczki nie mogły sobie pozwolić by jakaś tam Baba Chanel rozstawiała je po kątach i omotała szefa, w którego wszystkie wpatrzone były jak w obrazek. Te kilka zdań już brzmi tak absurdalnie, jednak zaledwie w małym stopniu oddaje tragikomiczność spektaklu Baba Chanel. Ten zajechał do Chojnic w ramach projektu Teatr Polska. Była to wystarczająca rekomendacja by ściągnąć do domu kultury sporą rzeszę miłośników teatru. To była nie lada gratka. A jak wieść gminna się rozniesie, przy następnej wizycie Teatru Wybrzeże z Gdańska na widowni zabraknie chyba miejsc... Chojniccy teatromani po brawach zeserwowanych aktorom mieli chyba nadzieję, by Chojnice zapadły im w pamięć i wrócili tu w kolejnych rolach.